|
K A P L I C A M Y
S Z K O W S K I C H w T Y M B A R K U
[zob. Linia
Myszkowskich z Jarosławia i Tymbarku – pkt 3.5] Ostatnia aktualizacja
: 15.02.2021 r. Wyszukiwarka : Ctrl + F Kaplica pod wezwaniem Św. Krzyża, wg
danych Kurii Tarnowskiej, wybudowana została w 1875 r. Wg innych źródeł, Kaplica
zbudowana została w 1889 r. Myszkowcy otrzymali zgodę
Konsystorza Biskupiego Tarnowskiego na wybudowanie kaplicy grobowej, dokładnie na miejscu
chylącej się ku upadkowi drewnianej kapliczki. Murowana z cegieł, w
stylu neogotyckim, prostokątna, o ścianach opiętych skarpami. Nakryta
daszkiem siodłowym, kryta dachówką. Okna
okrągłe w kształcie rozet. Wewnątrz ołtarzyk i krzyż gotycki kłuty w
piaskowcu. Dawniej na ołtarzu stały
cynowe lichtarze i zabytkowy drewniany krzyż, zostały one jednak skradzione w
1992 r. Na ścianach freski oraz
tablice nagrobne. Pod Kaplicą krypta mieszcząca prochy spoczywających tam
osób, o których informują
tablice tej samej treści co w Kaplicy. W roku 2006 pani Barbara Zych (z domu Bzowska) jako jedyna wnuczka zmarłej Zofii Turskiej - ostatniej właścicielki dóbr tymbarskich, a zarazem i Kaplicy Myszkowskich z powodu niemożności sprawowania bezpośredniej opieki na tą kaplicą, aktem z dnia 8.10.2006 r., za zgodą Kurii Diecezjalnej w Tarnowie, przekazała ją na własność Parafii p.w. Narodzenia NMP w Tymbarku.
I. Kaplica : Kaplica Myszkowskich po II wojnie św. (zdjęcia ze zbiorów Izabeli Radziszewskiej
- Kozłowskiej) [powiększ]
Tablice przed wejściem do kaplicy : po lewej stronie – Jerzy
Myszkowski, po prawej stronie – Ludwik Myszkowski II. Wnętrze kaplicy (ołtarz, epitafia) :
Salomea Chociatowska (ur.1789 - zm.10.01.1877) i Józef
Myszkowski (ur.1818 - zm.26.01.1878) Franciszka
Myszkowska (ur.1820 - zm.5.05.1890), Ludwik Myszkowski (ur.1831 -
zm.1.10.1891)
1/ 1.04.2005 r. -
sprowadzenie prochów Zofii Turskiej (zm.17.12.1975 r.) i jej córki Danuty
(zm.13.01.1992 r.) z Wrocławia do Tymbarku.
Pochowane zostały w rodzinnym grobowcu Turskich na cmentarzu w Tymbarku. 2/ 2007 r.
Wizyta Myszkowskich i Turskich w Tymbarku : W Tymbarku przebywała
grupa gości ze Szwajcarii i Francji. Wsród nich : Barbara Turska z Genewy,
kuzynka Karola Turskiego, właściciela dworu w Tymbarku, Michael Myszkowski z żoną
Zofią oraz przyjaciele rodziny
z Paryża Lucie Genon, Coletta Jakob i Jean - Paul Jakob. http://www.powiat.limanowa.pl/pl/7400/27202/Oczarowani_Tymbarkiem.html 3/ 23.04.2009 r. odbyła
się uroczystość posadzenia „Dębu pamięci” kpt. Jerzego
Myszkowskiego, poprzedzona mszą św.
Stanisław
Wcisło z grupą tymbarskich Strzelców 4/
2010 r. Dąb pamięci ( 14.07.2010 r.) Napis na tablicy : Tymbark 23 IV 2008 DĄB PAMIĘCI Posadzony dla uhonorowania Kapitana Jerzego Myszkowskiego ur. 17.11.1895 w Stubnie zamordowanego strzałem w tył głowy przez NKWD w Katyniu w 1940 r. 5/ 11.11.2012 r. Młodzież
z Jednostki Strzeleckiej nr 2007 im. kpt. Tadeusza Paulone ZS Strzelec OSW w
Tymbarku. [1] 6/ 2014 r. Tymbark 24.09.2014 r.
Otwarcie parku im. Zofii Turskiej [fot. Janusz Bzowski] 7/ 2015 r. Tymbark 21.06.2015 r.
odsłonięcie obelisku Zofii Turskiej w parku jej imienia w Tymbarku [ fot.
Janusz Bzowski ] IV. Inne : Izabela Radziszewska -
Kozłowska, syn Wojciech i Stanisław Wcisło ( Tymbark 14.07.2010 r.) Stanisław Wcisło (ur.1930 r. Ostrowy
nad Okszą k. Częstochowy). Były nauczyciel ZS im. KEN w Tymbarku, przez
2 lata pełnił funkcję dyrektora. Ze szkołą związany jest już od samych początków, jeden z pierwszych absolwentów po
II wojnie światowej. Zajmuje się historią regionu, pisze do gazet lokalnych. M. in. pomógł w uporządkowaniu materiałów
parafialnych. Zna dzieje postaci historycznych związanych z ziemią tymbarską. Zdjęcia (wnętrze kaplicy) : Wojciech Kozłowski Izabela Radziszewska - Kozłowska Andrzej Wcisło ---------------------------------------------------------------------------------- Pochowani w kaplicy w Tymbarku : 1/ Józef Myszkowski (ur.1779 - zm.1869) 2/ Salomea z Chociatowskich Myszkowska (ur.1789 - zm.1877) 3/ Józef Myszkowski (ur.1818 - zm.1878) 4/ Franciszka Myszkowska (ur.1820 - zm.1890) 5/ Jan Jastrzębiec Myszkowski (ur.1830 - zm.1902) 6/ Ludwik Myszkowski (ur.1833 - zm.1891) 7/ Waleria z Borkowskich Myszkowska (ur.1834 - zm.1896) 8/ Józef Jastrzębiec Myszkowski (ur.1857 - zm.1925) 9/ Jadwiga z Marszałkowiczów Myszkowska (ur.1870 - zm.1921) 10/ Jadwiga z Terleckich Paszkiewicz (ur.1875 - zm.1945) 11/ Maria ze Strzeleckich Myszkowska (ur.1892 - zm.1945) 12/ Julia z Paszkiewiczów Myszkowska (ur.1897 - zm.1945)13/ Emilia Myszkowska (ur.1922 - zm.1945) 15.03.1945 usunięto wszystkie osoby zamieszkujące dwór w Tymbarku przez władze komunistyczne. Właścicielkę Zofię Turską osadzono w więzieniu w Limanowej (później odbita przez oddział ZWZ - AK wraz z grupą zaaresztowanych partyzantów). Osoby wysiedlone udały się do Tymbarku, gdzie wynajęły pokój i tej samej nocy, podczas snu wskutek niesprawności pieca uległy śmiertelnemu zaczadzeniu. Zm. wówczas : Julia Myszkowska z d. Paszkiewicz, jej córka Emilia Jadwiga, matka Julii - Jadwiga z Terleckich Paszkiewiczowa i Maria ze Strzeleckich Myszkowska---------------------------------------------------------------------------------- Najstarsze zdjęcia : (ok.1900 r.)
Jan Myszkowski (ur.1830 - zm.1902) z synami Józefem (ur.1857 - zm.1925) i Stanisławem (ur.1858 - zm.1919)
Józef Myszkowski (ur.1857 - zm.1925) z rodziną (zdjęcie z kolekcji p. Danuty Mroczkowskiej) [Żona Jadwiga Marszałkowicz (ur.1870 - zm.1921) Dzieci : Ludwik Myszkowski (ur.1893 - zm.1942 Oświęcim) Zofia Myszkowska (ur.1894 - zm.1975 Wrocław), poch. Tymbark [mąż Karol Turski (ur.1876 - zm.1929)] Jerzy Myszkowski (ur.1895 - zm.ok. 1940 Katyń) [żona Julia Paszkiewicz (ur.1887 - zm.1945)] Grzegorz Myszkowski (ur.1896), prawd. zm. jako dzieckoPrzypisy : [1] Tadeusz Paulone (ur.23.07.1909 Piekiełko - zm.11.10.1943 Oświęcim) Zarys genealogii : Paulone ( Włochy : Paolone, Argentyna : Pauloni )Giacomo (Jakub) Paolone [ur.+/-1830] przybył z Włoch do Polski, prawdopodobnie jako ochotnik wojskowy w czasie Powstania Styczniowego ż. NN.Syn : Jan Paulone (ur.1858 Quaiso, Wlochy - zm.14.09.1934), poch. Nowe Rybież.(śl.28.07.1884 Nowe Rybie) Maria Leśniak (ur.1858 - zm.5.01.1941), poch. Nowe Rybie mieszkali : Piekiełko, na osiedlu zw. „Talianówka” od nazwy państwa, z którego pochodzili - Italia Dzieci : Franciszek (ur.25.01.1885) i Andrzej (ur.30.11.1886 - zm.21.12.1954, poch. Nowe Rybie)Syn : Franciszek Paulone (ur.25.01.1885 Piekiełko)ż.(śl.1908) Julianna Homa [ur.+/-1885], pochodząca z Tymbarku w 1926 r. Franciszek Paulone wyjechał do Argentyny, mieszkał w miejscowości Florencja, w prowincji Santa Fe, gdzie pracował jako murarz, w 1929 r. w ślad za ojcem wyjechała cała rodzina z wyjątkiem Tadeusza, który zamieszkał u Michała i Marii (siostry matki) Kapturkiewicz.Dzieci : 7 (Tadeusz, Edmund, Jan, Zdzisław, Emilia, Eugeniusz, Emilio) A1. Tadeusz Paulone (ur.23.07.1909 Piekiełko - zm.11.10.1944, rozstrzelany pod „ścianą śmierci” w Oświęcimiu) Po ukończeniu szkoły podstawowej w Tymbarku, rozpoczął naukę w II Gimnazjum im. Króla Bolesława Chrobrego w Nowym Sączu, gdzie złożył egzamin maturalny. Po otrzymaniu świadectwa dojrzałości zapragnął podjąć zawodową służbę wojskową. Dzięki wsparciu, brata matki, Jana Homy - zawodowego oficera WP - skierowany został do 5. Pułku Strzelców Konnych w Dębicy. Tu w roku 1934, mianowano go podporucznikiem (Nr 12 Warszawa 15.08.1934 r.). Już jako oficer, przeniesiony został do Cieszyna, gdzie otrzymał przydział do 4. Pułku Strzelców Podhalańskich. Po kolejnych nominacjach, w stopniu kapitana, 1 września 1939 r. Tadeusz, jako dowódca zwiadu konnego, wyrusza na front. Po róznego rodzaju perypetiach i walkach z wrogiem, jego oddział został rozbity, ale jemu i jego kolegom udało się wymknąć i uniknąć niewoli. Postanowił wrócić do Tymbarku. Tu ze względów bezpieczeństwa, nie zamieszkał u ciotki, lecz w tzw. „Starym Dworze” u Mariana Prőkla. Pani Zofia Turska zatrudniła go (fikcyjnie) na stanowisku gajowego lasów pod Mogielnicą, co dawalo mu dużą możliwość kontaktowania się z innymi oficerami WP, z którymi organizował w terenie ruch oporu. Dla większego bezpieczeństwa, dzięki pracownikom Urzędu Gminy Tymbark, na początku stycznia 1940 r., otrzymał nowe dokumenty na nazwisko : Tadeusz Lisowski, urodzony w miejscowości Krzywczyce koło Lwowa, dnia 23 lipca 1909 roku. Jednocześnie Podhalańska Spółdzielnia Owocarska wydała mu (także fikcyjny) dokument „zbieracza ziół”, dzięki czemu jeszcze bezpieczniej mógł poruszać się po terenie, współpracując z innymi oficerami WP. To mu jednak nie dawało satysfakcji. Jako żołnierz „z krwi i kości” pragnął walczyć z bronią w ręku. Postanowil przedostać się na Węgry, a później do którejś polskiej jednostki wojskowej, organizowanej na tamtych terenach. Niestety, po przekroczeniu granicy słowackiej, został zatrzymany przez policję i aresztowany. Po wielu dalszych, nieprzyjemnych przygodach, dostał się pierwszym transportem do obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu, gdzie otrzymał numer 329. Był jednym z pierwszych więźniów i działaczy konspiracyjnych w obozie walczących i tu w obronie Ojczyzny. W obozie działał konspiracyjnie jako dowódca trzeciego batalionu zaprzysiężonych konspirantów w bloku 19 i 26 oraz z kuchni obozowej i personelu bloku 20, 21 i 28. We wrześniu 1943 r. został zdekonspirowany i aresztowany (w obozie), a 11 października rozstrzelany pod „ścianą śmierci”. I jeszcze jeden krótki fragment, dotyczący jego śmierci z książki Ludwika Rojewskiego „Oświęcim w systemie RSHA”, str. 111 (...) Jako pierwsi szli pod ekran płk. Dziama i kpt. Tadeusz Lisowski - Paulone. Szli jak przystało na żołnierzy. Diama zwrócił się do katów - wykonujących wyrok śmierci ... z prośbą o niestrzelanie w tył głowy z „wiatrówki”, lecz jak do żołnierzy z pistoletów i prosto w twarz. Widać, że docenili odwagę tych żołnierzy, bo uwzględnili ichprośbę. Paulone jeszcze krzyknął : „Niech żyje Wolna i Niep...” i to było ostatnie jego słowo. Zginęli jak żołnierze, jak wierni synowie Tej, co nie zginęła.” [Źródło : Stanisław Wcisło „Zofia Jadwiga Turska z Myszkowskich, ostatnia właścicielka tymbarskiego dworu w latach 1924 – 1945” Tymbark 2015] Dodać należy, że kapitan Paulone miał szanse wyjścia z obozu, ujawniając swe włoskie pochodzenie. Nie skorzystał jednak z tego, gdyż czuł się zawsze prawdziwym Polakiem. A2. Edmund Paweł Paulone (ur.3.07.1912 Piekiełko) A3. Jan Eugeniusz Paulone (ur.24.01.1914 Piekiełko) A4. Zdzisław Paulone (ur.? Piekiełko) A5. Emilia Marianna Paulone (ur.22.07.1921 Piekiełko) A6. Eugeniusz Pauloni (ur.1831 Argentyna)A7. Emilio Luis Pauloni (ur.1833 Argentyna) [powrót] Spis treści
|
